поотчупил си

Речник на българския език

1. поотчупил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

поотчупил си е производна форма на поотчупя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. поотчупил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

поотчупил си е производна форма на поотчупя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).