поотчупил е

Речник на българския език

1. поотчупил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотчупил е е производна форма на поотчупя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотчупил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотчупил е е производна форма на поотчупя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).