поотчупило

Речник на българския език

1. поотчупило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поотчупило е производна форма на поотчупя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поотчупило — мин. деят. св. прич. ср. р.

поотчупило е производна форма на поотчупя (мин. деят. св. прич. ср. р.).