поотчупил
1.
поотчупил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
поотчупил
е производна форма
на поотчупя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
поотчупил —
мин. деят. св. прич. м. р.
поотчупил
е производна форма
на поотчупя (мин. деят. св. прич. м. р.).