поотчупела

Речник на българския език

1. поотчупела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

поотчупела е производна форма на поотчупя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. поотчупела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

поотчупела е производна форма на поотчупя (мин. деят. несв. прич. ж. р.).