поотчуждил

Речник на българския език

1. поотчуждил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотчуждил е производна форма на поотчуждя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотчуждил — мин. деят. св. прич. м. р.

поотчуждил е производна форма на поотчуждя (мин. деят. св. прич. м. р.).