поотмествал

Речник на българския език

1. поотмествал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотмествал е производна форма на поотмествам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотмествал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотмествал е производна форма на поотмествам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотмествал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотмествал е производна форма на поотмествам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотмествал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотмествал е производна форма на поотмествам (мин. деят. несв. прич. м. р.).