поотклонявал

Речник на българския език

1. поотклонявал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотклонявал е производна форма на поотклонявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотклонявал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотклонявал е производна форма на поотклонявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотклонявал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотклонявал е производна форма на поотклонявам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотклонявал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотклонявал е производна форма на поотклонявам (мин. деят. несв. прич. м. р.).