поотделял

Речник на българския език

1. поотделял — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотделял е производна форма на поотделям (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотделял — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотделял е производна форма на поотделям (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотделял — мин. деят. св. прич. м. р.

поотделял е производна форма на поотделям (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотделял — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотделял е производна форма на поотделям (мин. деят. несв. прич. м. р.).

5. поотделял — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотделял е производна форма на поотделя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

6. поотделял — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотделял е производна форма на поотделя (мин. деят. несв. прич. м. р.).