поотбивал

Речник на българския език

1. поотбивал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотбивал е производна форма на поотбивам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотбивал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотбивал е производна форма на поотбивам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поотбивал — мин. деят. св. прич. м. р.

поотбивал е производна форма на поотбивам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поотбивал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поотбивал е производна форма на поотбивам (мин. деят. несв. прич. м. р.).