поопушил е

Речник на българския език

1. поопушил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поопушил е е производна форма на поопуша (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поопушил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поопушил е е производна форма на поопуша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).