поопростило

Речник на българския език

1. поопростило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поопростило е производна форма на поопростя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поопростило — мин. деят. св. прич. ср. р.

поопростило е производна форма на поопростя (мин. деят. св. прич. ср. р.).