поолющил е

Речник на българския език

1. поолющил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поолющил е е производна форма на поолющя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поолющил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поолющил е е производна форма на поолющя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).