поолющел

Речник на българския език

1. поолющел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поолющел е производна форма на поолющя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поолющел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поолющел е производна форма на поолющя (мин. деят. несв. прич. м. р.).