поолюлеело

Речник на българския език

1. поолюлеело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поолюлеело е производна форма на поолюлея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поолюлеело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поолюлеело е производна форма на поолюлея (мин. деят. несв. прич. ср. р.).