поолюлеел

Речник на българския език

1. поолюлеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поолюлеел е производна форма на поолюлея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поолюлеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поолюлеел е производна форма на поолюлея (мин. деят. несв. прич. м. р.).