поококорил е

Речник на българския език

1. поококорил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поококорил е е производна форма на поококоря (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поококорил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поококорил е е производна форма на поококоря (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).