поококорило

Речник на българския език

1. поококорило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поококорило е производна форма на поококоря (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поококорило — мин. деят. св. прич. ср. р.

поококорило е производна форма на поококоря (мин. деят. св. прич. ср. р.).