поококорили

Речник на българския език

1. поококорили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

поококорили е производна форма на поококоря (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. поококорили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

поококорили е производна форма на поококоря (мин. деят. св. прич. мн. ч.).