поококорело

Речник на българския език

1. поококорело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поококорело е производна форма на поококоря (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поококорело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поококорело е производна форма на поококоря (мин. деят. несв. прич. ср. р.).