пооклюмвал

Речник на българския език

1. пооклюмвал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пооклюмвал е производна форма на пооклюмвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. пооклюмвал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пооклюмвал е производна форма на пооклюмвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. пооклюмвал — мин. деят. св. прич. м. р.

пооклюмвал е производна форма на пооклюмвам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. пооклюмвал — мин. деят. несв. прич. м. р.

пооклюмвал е производна форма на пооклюмвам (мин. деят. несв. прич. м. р.).