пообъркал

Речник на българския език

1. пообъркал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообъркал е производна форма на пообъркам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. пообъркал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообъркал е производна форма на пообъркам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. пообъркал — мин. деят. св. прич. м. р.

пообъркал е производна форма на пообъркам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. пообъркал — мин. деят. несв. прич. м. р.

пообъркал е производна форма на пообъркам (мин. деят. несв. прич. м. р.).