поначумерили

Речник на българския език

1. поначумерили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

поначумерили е производна форма на поначумеря (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. поначумерили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

поначумерили е производна форма на поначумеря (мин. деят. св. прич. мн. ч.).