поначумерела

Речник на българския език

1. поначумерела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

поначумерела е производна форма на поначумеря (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. поначумерела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

поначумерела е производна форма на поначумеря (мин. деят. несв. прич. ж. р.).