понатупал

Речник на българския език

1. понатупал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понатупал е производна форма на понатупам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понатупал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понатупал е производна форма на понатупам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понатупал — мин. деят. св. прич. м. р.

понатупал е производна форма на понатупам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понатупал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понатупал е производна форма на понатупам (мин. деят. несв. прич. м. р.).