понатрошило

Речник на българския език

1. понатрошило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понатрошило е производна форма на понатроша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понатрошило — мин. деят. св. прич. ср. р.

понатрошило е производна форма на понатроша (мин. деят. св. прич. ср. р.).