понаточил е

Речник на българския език

1. понаточил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понаточил е е производна форма на понаточа (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понаточил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понаточил е е производна форма на понаточа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).