понаточело

Речник на българския език

1. понаточело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понаточело е производна форма на понаточа (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понаточело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

понаточело е производна форма на понаточа (мин. деят. несв. прич. ср. р.).