понапукал

Речник на българския език

1. понапукал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понапукал е производна форма на понапукам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понапукал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понапукал е производна форма на понапукам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понапукал — мин. деят. св. прич. м. р.

понапукал е производна форма на понапукам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понапукал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понапукал е производна форма на понапукам (мин. деят. несв. прич. м. р.).