понапрашило

Речник на българския език

1. понапрашило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понапрашило е производна форма на понапраша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понапрашило — мин. деят. св. прич. ср. р.

понапрашило е производна форма на понапраша (мин. деят. св. прич. ср. р.).