понапомпал

Речник на българския език

1. понапомпал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понапомпал е производна форма на понапомпам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понапомпал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понапомпал е производна форма на понапомпам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понапомпал — мин. деят. св. прич. м. р.

понапомпал е производна форма на понапомпам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понапомпал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понапомпал е производна форма на понапомпам (мин. деят. несв. прич. м. р.).