понапоил съм

Речник на българския език

1. понапоил съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

понапоил съм е производна форма на понапоя (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).

2. понапоил съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

понапоил съм е производна форма на понапоя (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).