понапоило е

Речник на българския език

1. понапоило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понапоило е е производна форма на понапоя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понапоило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понапоило е е производна форма на понапоя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).