понапичал

Речник на българския език

1. понапичал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понапичал е производна форма на понапичам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понапичал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понапичал е производна форма на понапичам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понапичал — мин. деят. св. прич. м. р.

понапичал е производна форма на понапичам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понапичал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понапичал е производна форма на понапичам (мин. деят. несв. прич. м. р.).