понапердашило

Речник на българския език

1. понапердашило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понапердашило е производна форма на понапердаша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понапердашило — мин. деят. св. прич. ср. р.

понапердашило е производна форма на понапердаша (мин. деят. св. прич. ср. р.).