понапердашили

Речник на българския език

1. понапердашили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

понапердашили е производна форма на понапердаша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. понапердашили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

понапердашили е производна форма на понапердаша (мин. деят. св. прич. мн. ч.).