полепил е

Речник на българския език

1. полепил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

полепил е е производна форма на полепя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. полепил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

полепил е е производна форма на полепя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).