покосил е

Речник на българския език

1. покосил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

покосил е е производна форма на покося (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. покосил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

покосил е е производна форма на покося (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).