побуявал

Речник на българския език

1. побуявал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

побуявал е производна форма на побуявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. побуявал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

побуявал е производна форма на побуявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. побуявал — мин. деят. св. прич. м. р.

побуявал е производна форма на побуявам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. побуявал — мин. деят. несв. прич. м. р.

побуявал е производна форма на побуявам (мин. деят. несв. прич. м. р.).