оторизирал

Речник на българския език

1. оторизирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

оторизирал е производна форма на оторизирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. оторизирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

оторизирал е производна форма на оторизирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. оторизирал — мин. деят. св. прич. м. р.

оторизирал е производна форма на оторизирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. оторизирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

оторизирал е производна форма на оторизирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).