накокошинил

Речник на българския език

1. накокошинил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

накокошинил е производна форма на накокошиня се (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. накокошинил — мин. деят. св. прич. м. р.

накокошинил е производна форма на накокошиня се (мин. деят. св. прич. м. р.).