мумифицирал

Речник на българския език

1. мумифицирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

мумифицирал е производна форма на мумифицирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. мумифицирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

мумифицирал е производна форма на мумифицирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. мумифицирал — мин. деят. св. прич. м. р.

мумифицирал е производна форма на мумифицирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. мумифицирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

мумифицирал е производна форма на мумифицирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).