кимахте

Речник на българския език

1. кимахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

кимахте е производна форма на кимам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. кимахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

кимахте е производна форма на кимам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).