импулсирал си

Речник на българския език

1. импулсирал си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

импулсирал си е производна форма на импулсирам (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. импулсирал си — преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

импулсирал си е производна форма на импулсирам (преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

3. импулсирал си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

импулсирал си е производна форма на импулсирам (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).