дерете

Речник на българския език

1. дерете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

дерете е производна форма на дера (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. дерете — повелително наклонение, мн. ч.

дерете е производна форма на дера (повелително наклонение, мн. ч.).