бях самоуспокоил

Речник на българския език

1. бях самоуспокоил — мин. пред. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бях самоуспокоил е производна форма на самоуспокоя (мин. пред. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).