благоразположило

Речник на българския език

1. благоразположило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

благоразположило е производна форма на благоразположа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. благоразположило — мин. деят. св. прич. ср. р.

благоразположило е производна форма на благоразположа (мин. деят. св. прич. ср. р.).