би сговорил

Речник на българския език

1. би сговорил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би сговорил е производна форма на сговоря (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би сговорил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би сговорил е производна форма на сговоря (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).