би самоуспокоил

Речник на българския език

1. би самоуспокоил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самоуспокоил е производна форма на самоуспокоя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самоуспокоил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самоуспокоил е производна форма на самоуспокоя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).