би самоубедил

Речник на българския език

1. би самоубедил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самоубедил е производна форма на самоубедя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самоубедил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самоубедил е производна форма на самоубедя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).